Austroase kloes

Trögk nao Austroa.

Teks

Austeroase kloes, soevenier van hiel vreuger.
Enkel al ut woerd is es beer op de tong.
Austeroase kloes, ich woar nirges nog lever,
went ich mit mien vuijt mer op diene mergels sjtong.

Doezend kier ging ich dae berg doa op en aaf,
ummer weer mit de moel in de zandj poem-paaf.
En soms zoot z'midde in inne mierehoop en dat juukte dich dat nog get daag.
En mam die zag dan: dien eige sjoot.

Uuveral in os Limburgs lendje van Mestreech toet de Mokerhei,
heat ieder sjtad en ieder durpke zien eige bos en eige hei.
Een van die sjonste van al die bosse dat is de Austraose Kloes.
Mit dien vrunj kos ze doa goan sjpiele, wat wor zonne vrieje middig toch zo sjoen.

Van de mam kreeg ze limmenaat mit en de botterhammein 'n gezet.
Wouw ze dan lekker get goan eate, kies mit zandj dat vool ech neet mit.
En hiel lekker wieer kuite op de berg doa in de zon,
moos ze dan neeste dan hei ze een denk, een treut mit zandj op dien naate tong.

Wat in die kloes doa oeit gebuurd is, wit gier zieker allemoal.
Jong en maedje die ginge doa sjpiele, dat is op zich 'n hiel verhoal.
Mer een denk dat is hiel zieker, Austroa dat woar mer klein.
Wieveul families doa zint ontsjtange, dat wit hoas niemus, mer toch woar 't fijn.