De Aepkes enne Twieë Reizigers

Twieë men, wovan einen ömmer de waorheid zag en d'n angeren alein mer läöger, reisdje tezamen en kome bie sjans terèch in 't landj vanne aepkes. Eine vanne aepkes, dae zichzèlf toet keuning had oetgerope, bevool häör ómb die óp te pakken en veur 'm te bringe, zoeëdet t'r d'rachter kós kómme waat luuj van 'm dachte. Hae bevaal te gelieken tied det alle aepkes zich in 'n lang rie aan ziener rèchsje handj en ziener linksje handj sjikdje en det 'n droeën veur 'm woort gezat, zoeë wie det ouch bie luuj gebroekelik woor. Nao dees veurbereijinger brach t'r te kènne det de twieë men veur 'm gebrach woorten en 'm mit dees begroting grootje: "Waatver 'ne keuning vindj g'r mich, och vraemdjelinger?" De legendje reiziger zag: "Doe lieks mich 'ne zieër mechtige keuning." "En waat is dien insjatting vanne luuj die s'n ómb mich haer zuus?" "Dees luuj," formuleerdje d'r, "zeen waerdjige mitgezeller van öchzèlf en zeen mèndestes ambassedäör en leiders van heir." De aap en gans zien hofhajing, vóldaon mitte läöge, bevool det t'r e good kedo oetgegaeve mós waeren ane sliemerd. Hiedórch dach d'n ieërlike reiziger bie zichzèlf: "Es me zoeë groeët kedo guuef veur 'n läöge, womit zal ich den waal neet waere beloeëndj es ich, wie mir gebroekelik is, de waorheid zegk?" De aap dreidje zich rasjelik nao 'm haer. "En, estebleef, wie zeen ich en mien vrönj hie ómb mich haer d'r volges dich oet?" "Doe bös," zag t'r, "'ne oetzönjerliken aap en al dien mitgezeller zeen nao öch veurbeildj ouch oetzönjerlike aepkes." De keuning dèr aepkes, wós gewaore naodet t'r de waorheier huuerdje, brach 'm euver ane tenj enne klawwer van zien mitgezeller.

En daoróm kömp 't döks veur det läögeners en sliemerder verhoeëg waeren enne men vanne waorheid verlieëg en terögkgezat waere.