De Fariezèjjer en den tollenèèr

De Fariezèjjer en den tollenèèr. (Luekas 18, 09-14)

   09 En hèè vertèlden oohch aan diejgenige

diej der van uëvertûeg zihnt,

dat ze zellef richvèèrdig zihnt

en diej op de ahngere nèèrkiehke,

dizze paraahbel:

10 Twië mansluej góhnge noa den tehmpel

óm zich te bèè;

den eehne woar ene Fariezèjjer

den ahngere enen tollenèèr.

11 De Fariezèjjer sjtóng doah

en bèèden i zich zellef zoëh:

God, ich bedahnk uch,

dat ich neet bèn wiej de res van de luej

- diej pakke zich wat ze pakke kènne,

zihnt óhnrichvèèrdig, echbrèèhkisj -

en ooch neet zoë wiej dèèn tollenèèr doah.

12 Ich vas twië moahl in de wèèhk,

en sjtoan eehn tiënde

van ahl mien ikkóhmmene aahf.

   13 Mê den tollenèèr

bleef va wiejdsaahf sjtoahn

en wol zellefs neet zien oohge

noa den hiëhmel opsjloah,

mê hèè sjloog zich op de brós en zag:

God, zeet mich, zunjèèr, genoadig.

14 Ich zègk uch:

Dèè lèste góng wèèr ès ene richvèèrdige

op heehm aah, dèèn ahngere neeht.

Want jiëhdereehn, dèè zich zellef hoëg plaatsj,

zal liëg geplaatsj wèèhre,

en wèè zich zellef liëg plaatsj,

zal hoëg geplaatsj wèèhre.