Eine Friese zjweitser

Wied in de Ambterieje van Mofert goof het eine Friese zjweitser. Beuk meine det det eine sjeldaot is. Louw geldj den ouch gein Zjwitsers, kwis me löstig. Waat weite die opgedoefde jufferkes van jungs die zich oet de näoj móste wirke, wie in Mofert.
Oze zjweitser hauw haor wie sjtreu en wiejer nemes. Zien elders wore gehiemeld, de zöster zuster in Afrika. Hae kreeg doe de zate van heit en pake. Good veertig boonder waelj van wei krek baove Snits, eine sjtal vól van de sjoenste kuuj en hae zól zich meh ei good femke zeuke.

Ich weit ich weit zag hae en duujde zich taenge de golje kuuj aan, poezelde häor, klatsde op de batse en zag zie gedinks helop, van het femke van Butter, de lieraar Duits, ei lachend lank wónjer mit haor wie hui, det waal neet nao hui ruke zól, wie lekker det ouch rook. Hooi is gebalsemd gras, hauw ziene naef gedich.

Eine zónjig woor d'r priesdrave in 't vidzelke hoezer det mit ei bót mets van Snits aafgesjneje leek. Doe woor het onnag gevalle en dao loog het noe al hóngerd jaor: get óngerein wie kurskes veur de veugel. Hae leep ins loere. Gebalder mit paerd en wages in ein wei, en dao leep zie, geweuner es d'r dach, witte bein en hae dórs zien fee daag te zèkge wie ze sjtaon bleef. Hae zag wie de kuuj hote, wie groet de zate waal woor, kamers die noets gesjroeb waerde en de moostem gans door de baereklauw verteisemp. Mer zól zie dao? Hae zjweeg.
Ze loesterde waal en knoterpotde det de meziek zoe ajerwits woor. Hae vroog of ze get drinkes wól. Limmenaad - mer ze wól ouch efkes van ziene baerebörger preuve. "t Gezich waat hae waal doezjend maol hauw wille sjiljere betrog wie de lóch wen ei waer zich opmaak. Ze sjpiejde die nutte proof sebiet op zien bóks en ze zól ins kómme aangewanjeld. Zónjig?
Zónjig. Hae wiksde zien sónjisse sjoon en vreef dao de sjoenste sjien op, zoog zich mit hoege hood in de sjpegelnaas van de linker en in de anger versjeen zie femke (wie hoot het, det hauw d'r neet gevraog) es blomebroed. Noe nag biejeinkómme.

Ze keem, hae wees op zien sjoon en vroog: zuus doe den nieks? Ze wól het zeen, zag get euver de sjoon, sjtreek door zien haor en zag: miene jóng, leve, leef menke, wen ich, mit dich, ze puunde zien haor, ich mein kienjer mit dich, ich wil gein sjtreupupkes, mien femkes mótte fiool sjpele, de kaviaar danse op hoeg hekskes. En ze sjtevelde weg.

Hae mólk de kuuj neet mie, zoop zich de baerebörger oet soeptasse en wie d'r al zie sjtreu in brandj gesjtaoke hauw, zat zien tant häom oppe trein nao Remuunj. Dao woende kinnisse, luuj die in viefenviertig nao 't naorde móste. Ze wore mit de doejetrein gekómme, en zólle waal get trök wille doon. "Hie wurt het nieks mit dich", zag ze, "doe geis mich ram köpke ónger."
En dao góng hae. Ze winkde, daag trein, jóng, nag efkes daag - daag - doe bös weg, en ze fedderde nao ei zaekske wo ze zich ei nuuj naamplaetje make leet, mit de naam van de drie zeuns van d'n ierste miensj, die neet zoe good liere kóste. Meh wüle woor ze geweun wie aete of aome en ze kuujde det de milk bald eine maeter hoeg sjting.

Rinze Jeubega kós op einen haof in Mofert beginne, dao wo 't landj lóchte umhoeg geit van naat nao klómmelsgróndj. Baeje hulp dao neet, dao mót sjemiek kómme. Hae veulde det d'r allesboer mós waere plaats noer koeboer. Det gaajde häom waal - weite, liere, nuuj wie nuuj sjrifter. Hae ploogde dao de regels in, veerhóngerd maeter op Lin aan, trök, zoe zoot hae waeke op d'n trèkker, rech en sjtil wie loketmiense. Ploge wie naeve de lienlat, dan wieke veur 't miljeubuske mit de katerule en de peddepool - eine reifel ónlandj wo de dere sjoele kóste, röste, wo de remmele oet anger dörper vrieje keme. Det mót den det guf nuuj blood, zag de boer.
Hae hauw nuuj blood. Det zoge de vrouwluuj in de kirk good, mer ze sjtede zich aan: det sjtreu. Iers zoog hae noer zie femke, doe die angere en hae heurde waat ze dachte, zoe wie me op ei dörp alles heurt waat deenstig is.
Hae zoog zich aan in de sjpegel en zoog: ich höb gei sjtreu, mer nao de korsdeens heurde hae det weer.
Hae sjoor zich rattekaal kaal, 't sjtreu keem tejjer trök.

Mit de Vastelaovendj bleef Jeubega binne. Hae loos zich get in de beuk van de boer. Ich bön döbbelboer, zag dae, den ich ploog door oos taal en zej wäörd.
Zejje. Jeubega greep obbernuuj 't mets, en sjmeerde zich de laege akker vól bóttermilk en proememoos, det d'r sjtaags nao Asselegoonsdig haor d'rop hauw, haor zoe zaach, meh de sjtoppele duujde 't nuje weg wie me wichter wegduujt die akelig dunbie sjtaon.

Einen daag det d'r aan het aerpel paote woor keem de brevedraeger aangezjwejd. Get wits in de handj. Femke woor doed. Gesjtorve aan 't gelök van 't ierste wich. Ongerhauve daag zag d'r nieks, zat zich doe de klok, veer oer op en in de grótste trooj d'r kop-op-de-kneen nao Remunj. Hae zól det net kónne haole, hauwe ze gezag.
Hae haolde Qui tollis peccata mundi, midde in de Gloria, en zoog wie ze dao loog in blome die d'r noets gezeen hauw. Hae zag nieks taenge de naeve - nieks. De reis trök - Zjwolle, Numwaege, Ruiver - doerde drei jaor. In Remunj op de sjtasie sjtapde hae 't fotohökske in, gerdien good toe, kop umhoeg, neet te väöl den zoog d'r sjael. 't Darteende printje woor good. Gei sjtreu te zeen en ein gooj waek later sjreef hae op waat d'r in de beurs hauw, ei vidzelke in de trein trök oetgesjneje.
En weer trooj d'r nao Remunj, in-kel-weert-in-kel-weert-in-kel duujde hae op de pendale. Die wäord branjde hem ónger de jas en hae besjtèlde vuurvas: inkel Weert. Missjiens zól hae ein nach blieve meuge. Wie de trein te remme begós vreef hae zich nag get Frans water ónger de wange.

Ze woende in ei fletje. Netjes. Blome, zilvere lampe, dae Chinees aan de moer, op de vloer ein zuurtjeskleur die häom verlaege mook.
Hae drónk ein tas kóffie en vertèlde. Nag ein tas meh ze sjnapde nieks van det ploge, of d'r get sjterkers wól, wet zag zie, wet staarkers. Gaer. Ze noom zelf ei glaeske wie aangelingde wien. Wen ich häor pune wil en ich sjtoet det um, det grei zuuste neet oppe vloer, dach d'r. Zól ze det daoveur doon? - en hae ploogde wiejer, zejde gers, wie sjoen het woor wen de aerpel ein handj hoeg wore.
Inins zag ze: laot mich dae paotsjtek van dich zeen. En wie d'r neet dörfde begós ze häom hiel leef de bóks aaf te sjtruipe, lankzaam wie me bie wichter plaosters weghaolt. Ze keek häom aan en dae keek in det gezich, zoe hauw hae het zich mit Femke gedruimp.

Leve leve jóng dach ze en waerde weik, weik wie riepe proeme wie ze in de óngerboks nag de faje van de winkel zoog. Dae leve sjting sjtief wie eine sjtier bie dartig grade gevreur, dach zie, in Kanneda. Sjtiere bevrore dao in de corrals of ze sjtandjbeelder wore, wen de blizzard tempeesde - det sjtök oet 't laesbook mós ze twintjig kier euversjrieve vreuger.
Meh waat woor det, nae, de henj bevrore häor mit, de tenj bleve vanein sjtaon wie eine grieper dae neet mie begrepe wurt, waat, nae, det kós neet, ze woor toch neet: twie rozékes, mariejedeies nae, dao hóng, help, det woor, kós neet, det woor, det woor de deem van ein koo.