En den haan kriëde vuër den twiëde moahl

En den haan kriëde

vuër den twiëde moahl.

(Marhkus 14, 66-72)

   66 En óngerwîel dat Piëtrus

óhngen op de bènneplaatsj woar,

keem eeh van de deensmèèdjes

van den hoëgepreester,

67 en wiej dat Piëtrus zoog,

dèè zich ent wehrme woar,

kiëhk ’t hèùm aahn en zag:

Oohch doehw woasj

biej Jezus van Naahzaret.

68 Mê hèè óntkènde dat mit te zègke:

Ich weeht neet en ich sjnap neet,

wats doew zèès.

En hèè góng noa boehte, noa de vuëhrplehj.

En enen haan kriëde.

69 Mê dat mèèdje, dat hèùm haw geziëh,

begós alwèèr tèènge de ómsjtèùndisj te zègke:

Dat is eehne van dehnne.

70 En alwèèr óntkènden hèèh dat.

En effekes doanoa

zagte de ómsjtèùndisj alwèèr tèènge Piëtrus:

Ziëhker bès doew eehne van huhnne,

want doehw bès oohch ene Galielèjjer

aan dien sjproak te huëre.

71 Mê hèèh begós te vloken en te zjwèèhre:

Ich kèn dèè mahn neeht

woët giëhr uëver kalt.

72 En d’rek t’r-op kriëde den haan

vuër den twiëde moahl.

En Piëtrus herinnerde zich ’t woëhrd

dat Jezus tèèngen hèùm haw gesjproahke:

Iër den haan twiëh moahl hèèt gekriëd,

zuls doehw driehj moahl hùbbe gezag,

dats te mich neet kèns.

En hèè begós te bèùhke.