Harie ziene knarie

Hub geej ôzze Harie ziene knarie al gehuërt,
och, det biësje fluit zoë sjoën.
Maar in feberwarie, as ut vastelaovend wuërt,
nae, den huër se genne toën.
Den zit Harie gans allein en den zink heej idderein.

Refrein:
Woë is de knarie van ôzze Harie, och, wat velt um det toch zwaor.
Det hae ging pleite, det kôs hae weite, want det duit hae idder jaor.
En nów maar haope, det hae woensdig, auch al isse noch zoë wiëd,
toch waer truukkump in zien kuike, angers blief det biësje kwiët.
Woë is de knarie van ôzze Harie, wae ut wet, det dae ut zaet.

Harie haet de knarie auch maneere beejgebrach,
want hae fluit nów met twië weurt.
Maar ut allerletste wat hae van um haej verwach,
jao, det is nów nèt gebeurt.
Hae zoog Harie nog wal sjtaon, maar hae vông det hae môs gaon.