Kloon, de

Mien sjnoët, die haoj ich moei, ein gans jaor in de ploei.
Maar nów sjmienk ich mien gezeich, den dink ich as ich kiëk,
woë ich den toch op liëk, uich, wae lach dao taege mich.

Refrein:
Det is de kloon, det is de kloon, kiëk daesse dreej daag gek zuus doon.
Hae lóp te sjpringe door de sjtraote, hae sjteit met idd're mins te praote.
En op dae hood pronk die ballon, haet op zien wang ein gele zón.
Löp op zien vuuls te groëte sjoon, det is de kloon, det is de kloon.

Dae tintel in de lôch, dae zaet mich al genôg.
't Is of idderein ut ruuk, ich zeuk mich weer det greij,
woë ich mich met verkleij, 't is die bóks en auch die pruuk.

En zien die daag weer um, huur ich mien eige sjtum.
En den weit ich wae ich ben, die sjoon gaon den weer oët.
Ich was mich good de sjnoët, bun ich bliej det ich mich ken.