Mien dörpke

Der likt in ós Limburgse lèndje ein plaetske, det Baolder hèt.
Met baekskes wie ein zilver rèndje, wat is det ein riëk bezit.
De Mèrt, de Sjprunk en Raoj, det is toch woë ich van haoj.

Refrein:
Mien leef, klein dörpke, dien gezellige sjtraote,
ut Baolders praote, en de minse, zoë sjoën.
Mien leef, klein dörpke, 'k zal um dich blieve gaeve,
mien ganse laeve weit ich det ich heej woën.

Ós Baolder, det haet zien kesjtiële, ut Kempke, zó'n sjoën sjtök bös.
Dao mós me de leefde toch liëre, jao, dao is get aafgekös.
Heej vóng ich daen hertendeef, heej thoës in mien Baolder leef.

Heej is altiëd get te belaeve, en fiëste, det doon weej gaer.
Det geuf toch de kleur aan ut laeve, kefeekes, die bringe sfeer.
Terrasjes sjtaon 's zomers klaor, de kermis, ens in ut jaor.