Mien leeve Sofia

Oh, mien leeve Sofia, wetse wao, ich daag van wakker lig ?
Oh, mien leeve Sofia, leefste schat, ich haoj zoëvuul van dich.
Eders kiër as ich dich zeen, krieg ich de kriebels in d'n boëk.
Oh, mien leeve Sofia, wat hubs dich mich aangedaon ?
Oh, mien leeve Sofia, de kins mich now neet laote sjtaon.

De bus nog lekker jônk, den is 't toch gezônk,
ein leéfde in de kingersjoon.
Mien lot det waas besjlis, veurdet ich ut al wis,
dao kôs ich zelluf niks aan doon.
Och help mich astebleef, ich bun toch zoë verleef.

As ich um now ens sjreef, d'n iërste leefdesbreef,
met moëje weurt, det klink zoë ech.
Bewerk ich zien gemood, det duit um bes waal good,
en angers, den gaon ich eweg.
De zuus toch wie ich liëj, kôm, maak mich toch ens blië.