Och Antoinet

Lankoët en lekker werm, de uigskes toe en sjlaope.
Dèn geit veur riek en erm, de tiëd van druime aope.
Maar neet veur Antoinet, wat duit dae leeve blaag ?
Det wilt noejts nao zien bed, det druimt wal euverdaag.

Refrein:
Och Antoinet, och Antoinet, waorum geis dich nów nog neet nao bed ?
Bis dich den nag neet oëtgesjpoes, maar leeve schat, nów gank nao hoës.
Dich geis maar door, de ganse nach, wiës sangerendaags ein oor of ach.
Och allerleefste Antoinet, gank sjlaope in dien bed.

Krangsum en lekker waers, bliefs dich met idd'rein praote.
Det is woe's dich op taers, de kens ut maar neet laote.
Nów luuster toch nao mich, maks dich de deur alweer dich.
As letste wal versjtaon, dich kens neet sjlope gaon.