Sint Servaes legende/Synlic

 ‘Vriendelec sijn voete nam,
 Ende sette sijn enen voet voer waer
 Op haer rechte scouder daer,
 Ende sijn andren voet sette hi
 Op haer slinke scoudre daer bi;
 Ende hi leide sijn heileghen mont
 In haren mont ter selver stont.
 Daer uut so trac de maghet vrije
 Al sugende so sueten melodye,
 Die uter borst so suete quam,
 Dat men desgelijcs noit en vernam.’