Sjroemtaratata, de

Ich koch in eine lömmerd, ein joeksig instrument.
Dae mins goof mich dae knômmel, veur eine nette cent.
Wat waas ich bliej det ich det vông,
ich wis neet ens detdet bestông !

Refrein:
Ich hub'ne Sjroemtaratata, ennen "echte" Sjroemtaratata.
Dae klink vuul sjoëner, den de sjoënste hoempapa !
Haojdt geej van Kuns met groëte "Kaa" ?
roop den: " Woe blief daen tadewa ? "
en den kom ich met miene Sjroemtaratata.

Ein stök gitaar van ônger, ein traöt d'r boavenop,
't muzikaalste wônger, det zit d'r in gestop !
Det dink het neet trompaargitet,
ich zek nog ens: " Zoë is 't maar net ".

Zit geej d'r op te oaze, den speul maar ens ein stôk.
Neet tokkele, neet bloaze, umdet 't den neet lök.
Pak dao dae zwingel maar opzie,
en den maar dreije wie nog zie !!!