Vastelaoves-maedje, ein

Refrein:
Det is ein vastelaovesmaedje, jao, det kwaam gans onverwach.
Jao, jao, det vastelaovesmaedje, det is vuul sjoener as det ich heij verwach.
Ich zoog um sjtaon en dog det is ein sjoene meid,
met zo'n sjoen maedje is mien bedje al gespreid.
Det is ein vastelaovesmaedje, det is vuul sjoener as det ich heij verwach.

Ich zoog um s'ondigs middig, dao op die dansvloer sjtaon,
en dach z'on lekker bruudje kan ich neet laote gaon.
Weej maakte toen ein denske en weit geej wat ut zei ?
As dich met mich wuls sjanse, den gaon ich met dich mei.

Op maondig nao den optoch zien weej toen wier gegaon.
Ich vroog um mei te hosse en neet te blieve sjtaon.
En s'aoves in den duuster heb ich um toen gekust.
Mer nao det ierste kusje waas auch dae brank geblust.

Den dinsdig zien weej same nao ein groet fies gegaon.
Weej zoge dao ein menke met ein sjoon bruudje sjtaon.
Ut keek mich in mien auge en sjtreek mich door de haor.
Ich dach as det zoe doorgeit, sjtaon weej dao ut volgend jaor.