Vasteloavesmenke, 't

Refrein:
Ich bön ein vasteloavesmenke,
gea kentj 'm allemoal, det is de kloon.
Ich bön ein vasteloavesmenke,
det menke mit die hièle grootte sjoon.
Ein heutje oppe kop en ein grootte bontje strik.
Höb ich die dolle daag eine vasteloaves-tik.
Ich bön ein vasteloavesmenke.
Ich bön de kloon, det menke mit die grootte sjoon.

De vasteloavendj en de kloon, die huère bie elkaar,
wie ein broed en broedegom, 't is ein prachtig paar.
Drie daag in het joar, den steit de kloon vreug op,
en zit den mit z'n alle hièl limburg oppe kop.

Pierrot, det is toch eine kloon, dea mit die dikke troan.
Lièt det water mit dees daag den van zien wang aaf goan.
Maaktj mit vasteloavendj auch hièl veul plezeer.
En is 't den asgoonsdig, doa kömtj 't tröänke weer.