Verleefden tak, de

Zuus de klôsjaar in zien sloeberig pak, dae is bliej.
En 't gebaar van de kloon in de frak, dae is bliej.
Zoëwie de vrind zien vrindinneke vind,
wie ein kösmoel, die de leefde kint,
wie eine mônd, dae mich zaet, det ich dich noeits vergaet ...

Refrein:
Want in de sterre steit, 't zal neet lang miër deure,
det weej femilie zien van de verleefden tak.
Zoëlang vergaet mich neet, dan kan d'r niks gebeure,
want in de sterre steit, weej zien veurein gemak.
Dan hoof 't gen wônder miër te zien,
det heej euver hônderd jaor messchien,
waal vuel femilies zien van de verleefden tak.

Zuus ens ut klein in zien snoebelig kleid, det is bliej,
as 't met pap fijn oét wandele geit, det is bliej.
Zoëwie ein hert det gelökkiger sleit,
as 't maar doën aan d'n tapkas steit,
net wie ein pilske veur mich, as ik det drink met dich ...