Trögk nao Blierick op de kannepee.

Luuj, al jaore aan ein stök,
slaop ik heej ônder de brök.
Mien matras det is de grônd
en d’n hemel ‘t plafònd.
Nae ik bin gennen erme stakker,
want de zôn die mak mich wakker.
En dao baove kiek de maon.
Zaet gooje nach beej ‘t slaopegaon.

Veur gen geld wil ik dit misse.
Alles kin ik zelf beslisse.
Van’t schoënste op dees aerd,
is mich de vreejheid ‘t meiste waerd.
Gluif mich, ik kin gen probleeme.
Hoof niks te gaeve, kan alles neeme.
‘t Deej vuël minse minder pien,
as ze zoë vreej wie de clochard ens kôste zien.