Wie ich nag maar net waas gebaore, verbaas nao de wereld keek,
toen huurd' ich de minse verklaore, woedet ich ut meiste op leek.

Refrein:
Is det neet de neus van Fien, de mônk van (ôzze) ome Baer.
En kiek die auge, tante Mien, ôere van ôzze Jaer.
Maar dich bis dien eige ich, dich hubs dien eige (leeve) sjnoet.
Dich bus get unieks, woe's dich op lieks, det maak neet oet !

Hae kwaam met de vleeger gevlaoge, mien naef van zoe-wiet-e-weg.
De iërste kier det weej um zooge, femilie, det waas hae toch ech !

Allein door ut laeve te kraoze, det is toch neet wat ich zeuk.
Ich hub mich toen eemes gekaoze, met get bekends, leek mich leuk.