Waever, de

Refrein:
en sjtraks waerdj de waever gedansdj
as bachus verzuuptj en de rog sjteit in brandj
den is 't 'n jaor weer gedaon
toch kinne wae same door 't laeve gaon

Ze troffe zich op 't aodwieverbal
't maedje det dreidje verlaege get róndj
de jóng verkoch ieërst nog get maelige kal
mer opins kwoom 't vönkske te doon bie 't lóntj

Hae raapdje bie-ein al zien mood
en vroog geis se mèt nao de sjmaed en weer trök
efkes de lócht op det duit dig zoeë good
en mèt 'n knipaug óntsjtóng pril gelök

Bie de kèrk dao kiektj nemes dus gauw achteróm
in de sjeem van de taore de fiets aan de kantj
hieël in de verte klinktj örges 'n tróm
het fluusterdje “hei” en toen vónj 't zien handj

Weer trök in de zaal, de vrinj op de vloer
die wiste allang mèt die twieë is get loos
het bloosdje vól op, hae dee nog get sjtoer
mer toen 't 'm aankaek waaerdje d'r broos, hei

Refrein:
en sjtraks waerdj de waever gedansdj
en bachus verzuuptj, 't mooswiéf kumtj neer,
ze sjtriêke de windjbuul, begrave 't masker,
de heks geit de fik in, de turf geit de lócht in,
waem kristj 't watje,
ze danse de waever en de rog sjteit in brandj
den is 't 'n jaor weer gedaon
toch kinne wae same door 't laeve gaon